به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، حجت الاسلام امیر جوان آراسته، در دوازدهمین نشست «کلمه سواء» در مدرسه عالی نواب مشهد، به نقد دیدگاه های تصوف، شیخیه و بهائیه پرداخت و با بیان این که هیچ مذهبی همچون تشیع انسان را به تفکر و اندیشه دعوت نمی کند، گفت: تصوف جریان پررنگی است که از قرون دوم تا به امروز همچنان استمرار داشته و هر کجا سخنی از اسلام وجود دارد، قطعا اثری از تصوف نیز هست.
وی با بیان این که تا پیش از قرن یازدهم بین صوفی و عارف تفاوتی وجود نداشته و این دو در قرن 11 از هم تفکیک شدند، خاطر نشان کرد: بیش ترین نقد ها تا به امروز به صوفیه بوده و بسیاری از هنرمندان نیز همچون درویش عبد المجید صوفی بودند.
مدیر گروه عرفان و تصوف دانشگاه ادیان و مذاهب قم با بیان این که برای بررسی و نظر دادن درباره یک فرقه باید به طور کامل با همه مبانی آن به دقت آشنا بود، به پیشینه فرقه صوفیه اشاره و بیان کرد: فرقه صوفیه را شخصی به نام ابوهاشم صوفی از قرن دوم به بعد ایجاد کرد که از قرن نه به بعد تصوف شیعی نیز شکل گرفت و این فرقه تا امروز گسترش یافته است.
حجت الاسلام جوان آراسته با بیان این که تصوف درون دینی است، اما در برخی آموزه ها از جریان ها تاثیر پذیرفته است، بیان کرد: این تاثیر پذیری تصوف از جریانات تنها از کلیات و اصول نبوده و آنچه را که از آن تاثیر پذیرفته با سنت های اسلامی سازگار بوده است.
وی در ادامه ضمن تبیین واژه صوفی، ابراز کرد: صوفیان را به خاطر عادتی که به پوشیدن صوف (پشم) داشته‌اند، صوفی می گفته اند و این کلمه دارای معانی دیگری همچون اعراض از دنیا، روح را متمایل به جهان دیگر کردن، دائم السفر بودن، اعراض جستن روح از لذات جسمانی، ترک یار و دیار گفتن، تهذیب سلوک، پالایش دل، شرح صدر و استعداد ارشاد نیز هست اما بر اساس یکی از اقوال می توان گفت صوفیان همان کلیدداران کعبه از قبیله بنی صوفه بوده اند.
مدیر گروه عرفان و تصوف دانشگاه ادیان و مذاهب قم در ادامه سفر من الخلق الی الحق، سفر بالحق فی الحق، سفر من الحق الی الخلق بالحق و سفر فی الخلق بالحق را چهار دسته اسفار اربعه عنوان و ضمن تبیین هر یک، خاطر نشان کرد: انسان در سفر من الخلق الی الحق جنبه های خلقی برایش کمرنگ شده و به حق نزدیک می شود تا آنجایی که همه چیز را از خدا می داند.
حجت الاسلام آراسته با بیان این که در سفر بالحق فی الحق نیز انسان سیر در اسما و صفات الهی کرده و فناء ذاتی می شود که ذاتی جز خداوند متعال برای او مطرح نیست، بیان کرد: این نوع از اسفار اربعه اوج سلوک یک عارف محسوب می شود.
انتهای پیام/313/49
